Pennock

Lon Pennock

“Mijn beelden zijn een zoektocht naar de vanzelfsprekendheid van vormen” Lon Pennock
Voor een goed begrip van de ontwikkeling die Pennock tot op heden doorlopen heeft, kan een ruwe indeling gemaakt worden in vroeg (1967 tot 1975), midden (1976 tot 1985) en recent werk (1986 tot heden).

In de eerste fase neemt hij afscheid van zijn academische scholing. Om in zijn woorden te spreken: “De vormen, die zich in de wereld voor doen – de monumentale vorm van de romp van een vliegtuig, van de blokken basalt van een pier, of van een brugconstructie – ze hebben voor mij meer met beeldhouwkunst te maken dan de objecten die op de academie als kunst werden aangemerkt. Het gaat om vormen door mensen gemaakt, maar zonder de pretentie kunstwerk te zijn. Ze zijn onveranderlijk en hebben een natuurlijke aanwezigheid”. Het zijn precies deze kwaliteiten die Pennock in zijn beelden vastgelegd wil zien. Hij onderzoekt nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden. Staal, een basismateriaal, weerbarstig van aard, spreekt tot zijn verbeelding. Hij vindt het materiaal dat niet de intentie heeft te behagen.
Natuurlijke aanwezigheid zoekt Pennock in de symbiose waarin zijn beelden leven in hun omgeving. De beelden gaan een relatie aan met hun concrete context. Zij strekt beide tot voordeel. Gedurende zijn hele carrière en ook nu nog wijdt Pennock zich aan een zorgvuldig onderzoek van het materiaal en aan de wijze waarop het beeld zich verhoudt tot de omgeving. In elke fase van zijn ontwikkeling gaat hij op een andere manier om met het materiaal, zodat zijn beelden telkens een nieuwe kwaliteit laten zien.

Expositieperiode
Nog niet bekend.